Όταν έλθω ξανά στην Κεφαλονιά

Όταν έλθω ξανά στην Κεφαλονιά, θα ήθελα να μείνω στο ίδιο δωμάτιο, στο ίδιο μπαλκόνι, στους ίδιους κήπους, στην ίδια φωνή της θάλασσας, στον ίδιο πολιτισμό που έχουν άνθρωποι όπως εσείς. Από καρδιάς, σας ευχαριστώ πολύ για όλα όσα απλόχερα μας δώσατε. Κι’ αν η τελευταία ημέρα ήταν μια πυρκαγιά, τίποτα δεν πάει χαμένο, τίποτα δεν μπορεί να σβήσει το πέλαγο που ρουφάει την ψυχή σου σ’ ένα μπαλκόνι. Ξημέρωμα. Θα θυμάμαι πάντα τον Σπύρο να ποτίζει πρωί με την καπελαδούρα του, την Ρόζα να παλεύει στην πάστρα μόνη της γιατί δεν έχει εμπιστοσύνη σε ξένη γυναίκα να κάνει τη δουλειά, την Δέσποινα να λέει ‘καλημέρα’ τρίβοντας αγουροξυπνημένη τα μάτια της, τις γωνιές στο κατάλυμα που κρύβουν μυστικά των κύρηδων που το φτιάξανε.
Και πάλι σας ευχαριστώ από καρδιάς.
Ένας απλός καθηγητής πανεπιστημίου στην πολιτική επιστήμη.
Για την αντιγραφή,
Τάκης Καφετζής